Hem öğretmenlerin hem bakımverenlerin, çocukların eğitim sürecini uzaktan sürdürmeye çabaladığı bu dönemde henüz sınıflarımıza gidebilirken çocuklarla yaptığımız bazı felsefe oturumlarından örnekleri paylaşarak bu sürece destek olmak istedim. Öğretmenlerin öğrencileriyle çevirimiçi palaşabileceği, bakımverenlerin çocuklarla sürdürebileceği etkinlikler olması için en sevdiğim malzeme olan çocuk kitapları önemli yer tutuyor.
İlk konuğumuz da Peter H. Reynolds’ın kitabı Gökyüzünün Rengi olsun.
Marisol resim yapmayı çok seviyor, okul duvarına yapacakları resimde gökyüzünü boyamak ona düşüyor ama mavi boya bitmiş! Koca duvar önünde, herkes boyuyor ama onun mavisi yok. Ve sonra işler renkleniyor.
Sınıfta olduğumuzda kitabı okumadan önce öğrencilere birer post-it verip bir elma yapmalarını isterim. Hepsi getirip tahtaya yapıştırır. “Elma ne renk olur?” diyince çoğunluk “Kırmızıı!!” diye bağırır, tahtada bir sürü kırmızı elma vardır. Sonra biraz onlara bakarım, “hımm, öyle mi?” derim. Ve gülüşmeler başlar. Yeşil! Sarı! Beyaz! Noktalı! bağırışları eklenir. Ve kitabı okuruz. Mavi bitince dururum. “Hay Allah, mavi yok! Ne yapacak!” derim. Ve biraz konuşurlar, ben hiç yorum yapmam ve kitaba devam ederiz.
Sonra şunları konuşuruz:
“Bir resmin/sanatın güzel olması için gerçeğin birebir aynısı mı olması gerekir?” (Ağaçlar yeşil olmak zorunda mı? vs)
“Herkes dünyayı aynı mı görüyor, farklı gördüğümüz şeyler olabilir mi?”
“Doğru sanat, yanlış sanat olur mu?”
Ve sonra çocukların söyledikleri üstünden sorular çoğalır.
Sizin bir doğru cevap vermemeniz çok önemli, bırakın kendi düşüncelerinde seyahat etsin, siz sadece rüzgarı sağlayın, yönü belirlemeyin. Belki onun düşüncesi ağacın yeşil, göğün mavi olması gerektiği, sanatın doğayı taklit etmesi, gerçekçi olması gerektiği olabilir. Bu durumda onları, daha yaratıcı ve makbul olduğunu düşündüğünüz mor ağaçlar, turuncu gökyüzü fikrine yönlendirmeye çalışmamanız gerekiyor.
Ve tartışmanın üstüne bir etkinlik yaparız. İlk yaptığımız, yeşil ve kahverengi kullanmadan ağaç yapmalarını isterim. Bazıları çok zorlanır ve illa yeşil boyaları vermemi ister. Ama çalışma yeşilsiz ağaç 🙂
Sonraki işimiz daha uzun soluklu. Haftanın günlerini alt alta yazan, karşısına sabah-öğlen-akşam yazan kare kare bir Gökyüzü Günlüğü. Her gün farklı saatlerde gökyüzüne bakar ve ne renkler gördüklerini boyarlar. Bir hafta sonra birlikte bakarız. Gökyüzünü boyamak için mavi şart mıymış? Gökyüzünde başka renkler var mıymış? Başka renkler kullanmak hoşlarına gitti mi?
Post your comment